Αν πιστέψουμε το ρεπορτάζ, το περιστατικό της Ύδρας δεν έχει ενδιαφέρον ως περιστατικό φοροδιαφυγής, αλλά ως έξοχο παράδειγμα ανομίας και απείθειας στις αρχές. Για οποιονδήποτε λόγο, δίκαιο ή άδικο, συλλαμβάνεται κάποιος, δεν νοείται να απειλούνται οι αρχές για να τον αφήσουν ελεύθερο, πολλώ δε μάλλον οι απειλές αυτές να γίνονται πράξη.
Πόσοι ήταν αυτοί που πήγαν με τσαμπουκά προς την αστυνομία για να ελευθερώσουν τον συλληφθέντα επ' αυτοφόρω για φοροδιαφυγή; Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, 60 άτομα. Προφανώς ξεπερνούσαν τις δυνατότητες της αστυνομικής δύναμης του νησιού για να επιβάλλει την τάξη και να οδηγήσει τους υπεύθυνους στη δικαιοσύνη, οπότε ήρθε ενίσχυση με διμοιρία των ΜΑΤ.
Τι έκαναν όμως τα ΜΑΤ; Πήγαν να συλλάβουν τους τραμπούκους; Δεν μπόρεσαν και αρκέστηκαν απλά στο να τους διαλύσουν; Δουλειά τους ήταν αυτή. Όπως επίσης και να προστατεύσουν εκ νέου τους ελεγκτές, αν δεχόντουσαν και πάλι παρόμοια επίθεση. Αντ' αυτού συνόδευαν το κλιμάκιο του ΣΔΟΕ καθώς αυτό διενεργούσε ελέγχους σε καφέ, εστιατόρια και ταβέρνες εν ώρα δουλειάς. Ένας έλεγχος που πρέπει να γίνεται με διακριτικότητα και χωρίς διατάραξη της λειτουργίας των επιχειρήσεων, πόσο μάλλον των πελατών τους, έγινε επίδειξη δύναμης.
Τυπικό παράδειγμα αδυναμίας και αναποτελεσματικότητας, που μας έχει συνηθίσει το ελληνικό κράτος και όχι μόνο η αστυνομία. Αφού δεν μπόρεσαν να ελέγξουν την κατάσταση, ενοχλώντας όσους έκαναν το σαματά, και μόνον αυτούς, με όση διακριτικότητα μπορούσαν στην υπόλοιπη κοινωνία και τους τουρίστες, κάνανε όσο περισσότερο θόρυβο μπορούσαν κι επίδειξη τσαμπουκά.
Σταθείτε μόνο στο υποθετικό παράδειγμα ενός καταστηματάρχη που θα μπορούσε να είναι υπόδειγμα φορολογούμενου, να δέχεται έλεγχο εν φωναίς και οργάνω παρουσία των ΜΑΤ. Το κράτος δεν ενοχλείται από αυτό το θέαμα, γιατί όλοι είμαστε ένοχοι απέναντί του, μέχρι αποδείξεως του εναντίου, ειδικά σε θέματα φορολογίας όπου οι αντιφατικές διατάξεις είναι κοινός τόπος. Ναι, για να χρησιμοποιήσω ένα δημοφιλή όρο, η αστυνομία έχει το μονοπώλιο και το δικαίωμα στη βία. Γι' αυτόν όμως ακριβώς το λόγο πρέπει να χρησιμοποιεί την ελάχιστη δυνατή ώστε να κάνει τη δουλειά της. Μια ευνομούμενη πολιτεία εμπνέει σεβασμό στους θεσμούς της και κάνει σαφές ότι όποιος δεν τους σέβεται υφίσταται τις συνέπειες. Και ξαναρωτώ: οι εν λόγω τραμπούκοι που απέκλεισαν το αστυνομικό τμήμα, είχαν καμιά συνέπεια; Είναι λοιπόν λογικό να συλλαμβάνεται επ' αυτοφόρω κάποιος που δεν έκοψε καθόλου ή δεν έκοψε έγκαιρα 10 αποδείξεις, ενώ αυτοί που απέκλεισαν την αστυνομική δύναμη για ένα βράδυ, κόβοντας μάλιστα το ρεύμα και το νερό, να μην υφίστανται καμιά συνέπεια για τις πράξεις τους;
Κι εντέλει, γιατί αυτή την αντίδραση ορισμένων την εκλαμβάνουμε ως ανοχή της κοινωνίας στην φοροδιαφυγή; Εγώ βλέπω ανοχή της αστυνομίας προς τους παρανομούντες και υπερβάλλον ζήλο απέναντι σε όσους δεν έχουν δώσει δικαίωμα. Εκτός κι αν εγκαλούμε σύσσωμη την κοινωνία της Ύδρας που δεν αυτοδίκησε ενάντια σε όσους απέκλεισαν τη φορολογική αστυνομία σε ένα κτήριο, για ένα βράδυ...
Πόσοι ήταν αυτοί που πήγαν με τσαμπουκά προς την αστυνομία για να ελευθερώσουν τον συλληφθέντα επ' αυτοφόρω για φοροδιαφυγή; Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, 60 άτομα. Προφανώς ξεπερνούσαν τις δυνατότητες της αστυνομικής δύναμης του νησιού για να επιβάλλει την τάξη και να οδηγήσει τους υπεύθυνους στη δικαιοσύνη, οπότε ήρθε ενίσχυση με διμοιρία των ΜΑΤ.
Τι έκαναν όμως τα ΜΑΤ; Πήγαν να συλλάβουν τους τραμπούκους; Δεν μπόρεσαν και αρκέστηκαν απλά στο να τους διαλύσουν; Δουλειά τους ήταν αυτή. Όπως επίσης και να προστατεύσουν εκ νέου τους ελεγκτές, αν δεχόντουσαν και πάλι παρόμοια επίθεση. Αντ' αυτού συνόδευαν το κλιμάκιο του ΣΔΟΕ καθώς αυτό διενεργούσε ελέγχους σε καφέ, εστιατόρια και ταβέρνες εν ώρα δουλειάς. Ένας έλεγχος που πρέπει να γίνεται με διακριτικότητα και χωρίς διατάραξη της λειτουργίας των επιχειρήσεων, πόσο μάλλον των πελατών τους, έγινε επίδειξη δύναμης.
Τυπικό παράδειγμα αδυναμίας και αναποτελεσματικότητας, που μας έχει συνηθίσει το ελληνικό κράτος και όχι μόνο η αστυνομία. Αφού δεν μπόρεσαν να ελέγξουν την κατάσταση, ενοχλώντας όσους έκαναν το σαματά, και μόνον αυτούς, με όση διακριτικότητα μπορούσαν στην υπόλοιπη κοινωνία και τους τουρίστες, κάνανε όσο περισσότερο θόρυβο μπορούσαν κι επίδειξη τσαμπουκά.
Σταθείτε μόνο στο υποθετικό παράδειγμα ενός καταστηματάρχη που θα μπορούσε να είναι υπόδειγμα φορολογούμενου, να δέχεται έλεγχο εν φωναίς και οργάνω παρουσία των ΜΑΤ. Το κράτος δεν ενοχλείται από αυτό το θέαμα, γιατί όλοι είμαστε ένοχοι απέναντί του, μέχρι αποδείξεως του εναντίου, ειδικά σε θέματα φορολογίας όπου οι αντιφατικές διατάξεις είναι κοινός τόπος. Ναι, για να χρησιμοποιήσω ένα δημοφιλή όρο, η αστυνομία έχει το μονοπώλιο και το δικαίωμα στη βία. Γι' αυτόν όμως ακριβώς το λόγο πρέπει να χρησιμοποιεί την ελάχιστη δυνατή ώστε να κάνει τη δουλειά της. Μια ευνομούμενη πολιτεία εμπνέει σεβασμό στους θεσμούς της και κάνει σαφές ότι όποιος δεν τους σέβεται υφίσταται τις συνέπειες. Και ξαναρωτώ: οι εν λόγω τραμπούκοι που απέκλεισαν το αστυνομικό τμήμα, είχαν καμιά συνέπεια; Είναι λοιπόν λογικό να συλλαμβάνεται επ' αυτοφόρω κάποιος που δεν έκοψε καθόλου ή δεν έκοψε έγκαιρα 10 αποδείξεις, ενώ αυτοί που απέκλεισαν την αστυνομική δύναμη για ένα βράδυ, κόβοντας μάλιστα το ρεύμα και το νερό, να μην υφίστανται καμιά συνέπεια για τις πράξεις τους;
Κι εντέλει, γιατί αυτή την αντίδραση ορισμένων την εκλαμβάνουμε ως ανοχή της κοινωνίας στην φοροδιαφυγή; Εγώ βλέπω ανοχή της αστυνομίας προς τους παρανομούντες και υπερβάλλον ζήλο απέναντι σε όσους δεν έχουν δώσει δικαίωμα. Εκτός κι αν εγκαλούμε σύσσωμη την κοινωνία της Ύδρας που δεν αυτοδίκησε ενάντια σε όσους απέκλεισαν τη φορολογική αστυνομία σε ένα κτήριο, για ένα βράδυ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου